Me cruce con el mayor de mi quinta. No tiene cara de viejo como muchos otros. No se habrá metido mucha droga.
Que din os rumorosos
Na costa verdecente
Ao raio transparente
Do prácido luar
Que din as altas copas
De escuro arume arpado
Co seu ben compasado
Monótono fungar
Do teu verdor cinguido
E de benignos astros
Confín dos verdes castros
E valeroso chan
Non des a esquecemento
Da inxuria o rudo encono
Desperta do teu sono
Fogar de Breogán
Os bos e xenerosos
A nosa voz entenden
E con arroubo atenden
O noso ronco son
Mais sóo os iñorantes
E féridos e duros
Imbéciles e escuros
Non nos entenden, non
Os tempos son chegados
Dos bardos das edades
Que as vosas vaguedades
Cumprido fin terán
Pois, donde quer, xigante
A nosa voz pregoa
A redenzón da boa
Nazón de Breogán
Nazón de Breogán
De Breogán
Nazón de Breogán
De Breogán
Yo tengo las manos rudas de tanto y tanto
Labrar la tierra
Y tengo la piel morena, que con la tuya
También se pega
Yo no te prometo nada, tengo de pobre
La esperanza
Y traigo in cariño grande, verás querida
Que bien te alcanza
Y amor de millonario no te puedo dar,
Yo tengo otra riqueza que te gustará
La noche que me quieras te vas a enterar
Queriiiida
#11512 Non son galego, galega é a miña familia, pero o vou falar porque hoxe é o día da nosa lingua
#11516 a ver si cojeis, montáis unos autobuses y os lleváis de vuelta a Galicia a todos los maketos gallegos
quiero que os pireis de mi tierra entiendes??